İstanbul Sözleşmesi kadınlar için neden hayati öneme sahiptir?

21 Temmuz 2020 18:22

İstanbul Sözleşmesi de son haftalarda en fazla konuşulan gündem maddelerinden birine dönüştü. Kadınların yaşamı için hayati öneme sahip olan bu sözleşmenin neden önemli olduğunu Pınar Gültekin cinayetinin ardından yeniden hatırlıyoruz.

11 Mayıs 2011 tarihinde İstanbul’da gerçekleşen Avrupa Konseyi Bakanlar Kurulu toplantısında imzaya açılan ve ilk olarak Türkiye’nin imzacı olduğu İstanbul Sözleşmesi, 2014 yılından beri yürürlükte. Ancak yükümlülükleri gerektiği gibi yerine getirilmiyor.

Kadına yönelik erkek şiddetinin önlenmesi noktasında kadınlar için hayati öneme sahip olan İstanbul Sözleşmesi, AKP iktidarı ve yandaş medya tarafından sık sık hedef alınıyor.

İşte AKP iktidarının reddetmek istediği İstanbul Sözleşmesi’nin amacı:

►Kadınların güçlendirilmesi yolu dahil, kadın ile erkek arasındaki temel eşitliği teşvik etmek, taraf devletlerin yetkililerine, görevlilerine, kurum ve kuruluşlarına kadına yönelik şiddetle mücadele yükümlülüklerine uygun davranmalarını sağlamaları, cinsiyete duyarlı politikalar geliştirmeleri, şiddeti önlemede ve mücadelede bütüncül politikaların uygulanması,

►Kadına yönelik şiddetle mücadele alanında faaliyet gösteren sivil toplum örgütleriyle etkin işbirliği tesisi, özel sektör ve medyanın kadına yönelik şiddetin önlenmesi amacıyla politika hazırlamalarını teşvik etmeyi,

►Şiddet eylemlerinin tekrarlanmasından korumak amacıyla gerekli hukuki ve diğer tedbirleri almayı, şiddete maruz kalanın şiddet gösterenden tazminat talep etmesini sağlamak üzere hukuki tedbirleri almayı şart koşar.

DENETİM MEKANİZMASI

♦Sözleşmenin en önemli özelliklerinden biri de, bir denetim mekanizması getirmesi. Çünkü denetim mekanizması işin takibi açısından önemli. Taraf ülkelerin temsilcilerinden oluşan denetim komitesi yani “GREVIO” adı verilen birim, sözleşmenin etkili bir şekilde uygulanmasını izleyecek, raporlar hazırlayacak, taraf devletin rızası ile soruşturma ve gerekirse onun toprağına ziyaret edecekti.

İmzacı taraf devletlerin yükümlülükleri:

►Toplumsal cinsiyete duyarlı politikalar, kapsayıcı ve eş güdümlü politikalar uygulamak,

►Mali kaynaklar ayırmak,

►Resmi bir eş güdüm birimi kurmak,

►İstatistiksel veri toplamak, incelemek, yayınlamak,

►Şiddetin önlenmesi için zihniyet değişikliği sağlamak.