Depremin sembol ismi: Tedirginim...

17 Ağustos 2020 14:09

AYM’nin yaşam hakkının ihlal edildiğine ilişkin karar verdiği 17 Ağustos Depremi’nin ‘sembol ismi’ Ömür Kınay, ‘İmar Barışı’na tepkili. “Tedirginim” diyor ve ekliyor: “İstanbul kocaman bir şantiyeye dönüştü. Biz hiçbir şey yapamadık.

17 Ağustos 1999'daki acı depremin bugün 21’inci yıldönümü… Merkez üssü Kocaeli’nin Gölcük ilçesi olan ve 03.02'de gerçekleşen deprem, yaklaşık olarak 45 saniye sürdü, şiddeti ise 7.4’tü. Bunun sonucunda resmi rakamlara göre, 17 bin 840 kişi yaşamını yitirdi, 48 bin 901 yurttaş yaralandı. Yakın tarihinin ‘en büyük felaketi’ olarak nitelendirilen depremde can kayıplarının çoğunluğunun nedeni, binalarda eksik malzeme kullanımıydı. Afetlere dayanıklı yerleşimler, fay yasaları, imar ve yapı üretiminin denetimi… Aradan 21 yıl geçti ve bunların hepsi unutuldu. Üstelik bu ‘tabloya’ kaçak yapıların yasal hale getirildiği İmar Barışı eklendi. Milyonlarca insan adeta çaresizce depremi bekliyor.

Peki, ‘en uzun 45 saniye’ye tanık olanlar bugün ne düşünüyor? Onlardan birisi Ömür Kınay… 17 Ağustos’ta İstanbul Küçükçekmece'de annesiyle birlikte yaşayan Kınay'ın oturduğu sekiz katlı bina yıkıldı. Annesi enkaz altında kalarak hayatını kaybeden Kınay, enkaz altından 4,5 saat sonra kurtarıldı. Olay tarihinde 20 yaşında olan ve beton bloklar arasında boynu yan yatmış fotoğrafıyla depremin 'sembol kızı' olarak hafızalara kazınan Kınay, yaralı olarak kurtarıldı ancak vücut fonksiyonlarını önemli ölçüde kaybederek engelli kaldı. Kınay sadece çekilen fotoğrafıyla değil, mücadelesiyle de sembol bir isim. Öyle ki geçen sene Anayasa Mahkemesi (AYM), Kınay’ın bireysel başvurusunu kabul etti ve Kınay'a 27 bin lira manevi tazminat ödenmesini kararlaştırdı.

Kınay, “Adalet sistemi Türkiye’de yıllar yılı tartışmalıdır, sonuçları da çoğunlukla adalete karşı güven duygusunu yitirmemize neden olmuştur” diyor ve ‘İmar Barışı’na sitem ediyor:

“Tedirginlikle bakıyorum. 99 depremi sonrası yer bilimciler önümüzdeki 20-30 yıl içerisinde Büyük İstanbul Depremi’nin yaşanacağını söylüyorlardı, bunun 21 yılını tamamladık. Üstelik şehir daha da kalabalıklaştı, İstanbul kocaman bir şantiyeye dönüştü. Biz hiçbir şey yapamadık.”

birgün