Tuğçe: Ölmek istemiyoruz

16 Mart 2016 07:35

Çocukluğundan beri patlamanın olduğu yerdeki aynı durağı kullanan genç kızın sosyal medyadaki paylaşımı okuyanları duygulandırdı

İŞTE O PAYLAŞIM:

100.Yıl'da doğdum, 100.Yıl'da büyüdüm. 13 yaşımdan beri kendi kendime Kızılay'a gidiyorum, eve dönerken deatlamanın olduğu o durağı kullanıyorum. Durağa gittiğim an kendimi 100.Yıl'a gelmiş gibi hissederim, mutlaka tanıdık bir yüz görürüm, görmesem bile saati sorduğumda gülümseyerek cevap veren insanlarla otobüsümü beklerim. Sırada durma gibi bir durum olmaz o durakta, herkes önce yaşlıların otobüse binmesini bekler. Hangi saatte giderseniz gidin genç insanlar olur en çok. Ben patlamanın olduğu durağı gördüğümde çok korktum. Benim yolda yürürken karşılaştığım insanları öldürdüler, benim komşularımı öldürdüler. Evet listede tanıdığım kimse yok, ama bunun için mutlu olamıyorum, olmamalıyız da zaten. Çünkü o insanları tanımasam da gördüğümü biliyorum. O otobüsü ben de bekleyebilirdim, kardeşim de bekleyebilirdi. Şu an yaşıyor olmamızın şanstan başka açıklaması yok. Otobüs beklerken ölebileceğini kimse düşünmez, otobüs beklerken evde ne yapacağını düşünürsün, geçirdiğin günü kafanda değerlendirirsin, uzun zamandır görmediğin arkadaşınla karşılaşıp ne yaptığını sorarsın, ama ölmezsin.
Garda halay çekerken ölmeyi haketmiyoruz, işten çıkıp servise bindiğimizde bir gün daha bitti diye düşünürken ölmeyi haketmiyoruz, otobüs durağında güzel günleri hayal ederken ölmeyi haketmiyoruz.
Biz ölümü haketmiyoruz.
Ankara'da kendi halinde yaşayan insanlarız biz, tiyatroya gidip mutlu olan, hava güzelleşince arkadaşlarıyla dışarda buluşup gördüğü en güzel manzaranın Eymir olduğunu düşünen insanlarız biz. Deniz istemiyoruz, yüzlerce pahalı mekan istemiyoruz, onlarca avm de istemiyoruz. İki yeşillik görünce çimlere oturup mutlu olan insanlarız işte, sadece huzur istiyoruz. Ölmek istemiyoruz, sevdiklerimizin ölmesini istemiyoruz.